Vahap Halat
Türk geleneğinde; düğünlerde kadınların erkeklerin yanında oynaması ayıp karşılandığı için erkeklerin kadın kıyafetleri ile düğünlerde kıvırtarak oynamasına zenne denir idi. Zenne farsça kadın demektir.
Bo sahnenin ‘’Son zennesi’’ oyunculuk ve konu bağlamında dikkat çeken bir oyun ortaya koymaktadır… Son zamanlarda özel tiyatroların dertleri derinleşirken bu derinleşen dertleri de sahneye yansımaya devam etmektedir, bunu bariz bir şekilde görebilmekteyiz. Zenne karakterine can veren YarkınÜnsal’ın dans performansı bir nevi bu düzene isyan eder nitelikte olup son derece etkileyici bir görsel şölen sunmaktadır. Bu oyunu izlerken İki farklı kültürün tek bir kültür haline geldiğine şahit oluyoruz. Sevtap Özaltun’un canlandırdığı Nesime karakteri doğu bölgemizin ne derece baskı altında olduğu hissiyatını veriyor insana ve Nesime ailesinden gördüğü şiddet sonucu kaçıp, şans eseri Zenne ile karşılaşır… Bu noktada seyirci kendisine şu soruyu soruyor; Nasıl barışacak bu iki karakterin kültürü? Ve oyun boyunca Zenne ile Nesime bir çeşit görünmez bir savaşın içerisindedirler, değerler savaşı. Ta ki birbirlerine insan olgusu içerisinde bakana dek… ‘’Hayaller insanı yaşatan tek olgudur’’ Zenne annesine ulaşabilmek için elinde avcunda ne kadar masumluk varsa bir bir yakmayı göze almıştır ve bunu sadece annesine ulaşma isteği ile yapmaktadır. Önünde tek engel ve tek aşkı Şahin karakteridir Cansu Fırıncının hayat verdiği Şahin karakterine tek açıdan bakmak mümkün değildir. Kuşkusuz yazar bu karakteri kurgularken; Aşk, toplumsal baskı, hayatta kalma arzusu ve Türk örf ve adetlerini göz önünde bulundurmuş bunun sonucundada çok boyutlu bir karakter ortaya çıkmıştır.
