Mehmet K. Özel
dün akşam (22 eylül) azapkapı’daki ikincikat’tan çıktığımda yüzümdeki gülümsemeyi ve mutluluğu hissedebiliyordum. telefonuma sarılıp birilerini aradım; heyecanımı paylaştım. dünden beridir de kimi görsem anlatıyorum:
karagöz-hacivat gölge oyununun üçüncü boyuta taşındığını düşünün. nasıl gölge oyunu ustası anlattığı hikayedeki bütün karakterleri seslendiriyorsa, iki oyuncunun da oyundaki kadın-erkek-yaşlı-çocuk, siz deyin 15 ben diyeyim 20, bütün karakterleri canlandırdıklarını düşünün.
ortaoyunundan esinlenildiğini, doğaçlamaya ve seyirciyle diyaloga açık kapı bırakıldığını, brecht’in yabancılaştırma efekti mantığında oyuncuların “oynadıklarının” farkında olduklarını her an bize fark ettirdiklerini de ekleyin.
üzerine; iki “canavar” gibi oyuncu koyun; her rolün, her aksanın, her mimiğin, her jestin altından ustaca kalkan, anında bir rolden diğerine geçiveren.
içerik olarak da; ülkemizin inşaatlarla dolan kıyı beldelerinden birindeki gündelik hayattan bir kesitin anlatıldığı aklınızın bir köşesinde olsun.
yönetmen: berfîn zenderlioğlu, oyuncular: tolga iskit ile ibrahim halaçoğlu, yazar: firuze engin.
yer: ikincikat, proje: sami berat marçalı’nın “yarının oyunları”nın ilki, oyunun adı: “cambazın cenazesi”
uzun zamandır bir oyunda bu kadar çok gülmemiştim; “cambazın cenazesi”nden çok keyif aldım, oyunu çok büyük bir zevkle izledim. son üç cümlede özellikle ve üzere basarak “ÇOK” yazıyorum çünkü bunu hak eden bir yapım var; özellikle rejisiyle ve oyuncularıyla.
tabii, birkaç “keşke”m var:
keşke; başlangıçta ve sonda ezan değil, sela (vefat nedeniyle vakit namazlarından önce okunan dua) çalınsaydı.
keşke; oyunu gereksiz yere yavaşlatan, hikayeye ve karakterlere herhangi bir katkısı olmayan “merve” hikayesi oyuna hiç konmasaydı.
keşke; gölge oyunları daha fazla kullanılsa, daha işlevsel olsaydı; hadi olmadı, bari ışık daha anlamlı kullanılsaydı.
“keşke”lerim bir yana; umarım “cambazın cenazesi” sezon içinde oynanmaya devam eder; yaz sezonu için 1.5 ayda çıkarılan ve sadece on kere oynanacağı ilan edilen “yarının oyunları” projesinin ilk yapımı, seyirciyle buluşmak için on oyundan daha fazlasını hak ediyor.
