SEYİRCİ :
“Ay bölünür, Kızıldeniz bölünür ama insan bölünür mü hiç!
Sahnede kadın “bölünür”, “İllüzyon”dur.
Hayattaki “bölünme”, “esas”tır :
İktidar ile muhalefet, kazanan ile kaybeden, sağ ile sol, zengin ile fakir, hasta ile sağlıklı, anne ile baba, anne ile eş, ben ve öteki, ak kara, gece gündüz, aydınlık karanlık, hayal ile gerçek, iyi kötü…
Ya o ya bu.
“İki-lem” içi /n/m/ de hayat!
Coşkulu, deneyimsiz bir adam bu Vikont. Elde kılıç, çıkılır mı topun karşısına! Tam göğsüne gelir gülle, havaya uçarsın..!
Koltuk değneği bir sağda bir solda…? Hem sağda hem solda…? Bölünmemiş miydi?
Ellerdeki sopalar…? Kartondan armut sopanın ucunda, yarım!
İplere dolandı her şey.
“Lekesiz çiftçi dut ağacına çıktı, lekelendi.” Ne acayip!
…………..
Oyunun yarısını seyrettim yarısını dinledim. Karanlıktı her yer. Gördüm görmedim.
“Bölünen” Vikont’u “tam” göremedim. Zaten herkes bölünmüştü, “benim olduğum yer”den bakınca.
Oyun pazar sabahları 11’de oynanmalı…
Festivallik bu oyun, festival eğlencesi gibi.”
CALVİNO :
“Yeryüzünün bin bir kıyısına yayılan bu acımasız savaşın kanının kendisine dek ulaşacağını hissediyordu.”
“Düşüncelerimiz birbiriyle uyumsuz duygulara bölünmeye başladı.”
“Doktor beni düş kırıklığına uğratmıştı. Cüzam olmadığını bildiği halde sütnineyi cüzamlılar köyüne gönderdi, Vikont emretti diye.”
“Günahın ne olduğunu doğru dürüst bilmedikleri için yanılgıya düşmemek için yasakların sayısını arttırıyorlar, küçücük bir suçluluk niyeti içerip içermediğini belirlemek için sürekli olarak sert bir bakışla birbirlerini gözlüyorlardı.”
“Kelebekler ne zamandan beri insanları sokuyor” dedi Pamela.
“Sana sevdalanmaya karar verdim” dedi Vikont.
“İkiye bölünmüş olmanın iyi tarafı şu ki Pamela, yeryüzündeki her erkeğin, her kadının, her şeyin kendi eksikliği konusunda duyduğu acıyı anlıyorsun.”
“Yeryüzündeki bütün sakatlıklarla, eksikliklerle kardeşim. Benimle gelecek olursan Pamela, herkesin derdinin acısını çekmeyi, başkalarının derdini giderirken kendi derdini gidermenin yolunu öğrenirsin.”
“Birlikte iyilik yapmak, birbirimizi sevmenin tek yolu.”
(Tercüme – Rekin Teksoy)
SEYİRCİ :
“İyilik ve kötülük… Hiçbiri yalnız olmaz. Aksi halde denge bozulur.
İnsan ne kuvvetli yaratık! İki karşıt (,) içinde…
Her yarım, yarısını arar, anlamasa da.
Sopalardan kamış, dal, taş, olta, silah… İpler dolandı, boşaldı; savaş…
Su kenarı insan bedeninden, bedenler yan yana: ahtapot…
Pamela’nın “tam” ve dürüst bir kocası olacak.
……………………
Sorsalar, Tomris İncer derdim…
Kostüm ve makyaj harika. (Gamze Kuş) Sesler, renkli ve masalsı.. Tüm oyuncular aynı “dilden” ve “gönülden”…
………………………..
Masal gibi samimi, çocuk gibi naif… Koyver içindeki çocuğu, çırpınsın, heyecanla. Çocuk gözleri görür gerçeği bazen.
İsminde “bölünme” var ama aslında “birleşme” üzerine.
Tam “göremezsen”, dinle hiç değilse…
Çocuklar da seyretse…
Festivallik bu oyun, festival eğlencesi gibi.”
