[Zeynep Oral’ın Cumhuriyet’te yayınlanan köşe yazısının bir kısmını paylaşıyoruz]
YILDIZ KENTER VE HALDUN DORMEN’E ‘ONUR ÖDÜLÜ’…
Birkaç gün önce Yedidirek Sanat Vakfı tiyatromuzun iki usta ismine “Onur Ödülü” verdi. Yıldız Kenter ve Haldun Dormen’e… Gerek Vakıf Başkanı Ali Tokul, gerek iki değerli sanatçının törende yaptıkları konuşmalarını geceye katılamadığım için basından izledim. Öne çıkan, altı hep çizilen Yıldız Kenter ve Haldun Dormen’in sanatlarını aşkla, tutkuyla sürdürmeleriydi.
O aşk, o tutku olmasaydı, kesinlikle katılıyorum, bugün ne bir Yıldız Kenter ne de bir Haldun Dormen var olabilirdi. Onca güçlüğe, her tür baskıya, maddi ve manevi engele, somut ve somut olmayan tuzaklara karşın kendilerini ve efsaneye dönüşmüş tiyatrolarını ayakta tutmanın yolu, yaptıkları işi aşkla, tutkuyla yapmalarıydı. Hâlâ da öyle…
…
Geçmişe dönüyorum. Gözümün önünden ve yüreğimden oyunlar geçiyor: “Salıncakta İki Kişi”, “Çöl Faresi”, “Nalınlar”, “Öfke”, “Pembe Kadın”, “Mikadonun Çöpleri”, “İhtiras Tranvayı”, “Üç Kız Kardeş”… “Vanya Dayı”… İçimden Müşfik Kenter, Şükran Güngör, Kamuran Yüce diye haykırmak geliyor…
…
Yaşama saygı
Haldun Dormen olsun, Yıldız Kenter olsun, yıllar boyu çevrelerindeki sanatçılarla dayanışma içinde, adeta suç ortaklığı içinde yaşadılar. Biz ölümlü seyircileri de o dayanışmaya ve suç ortaklığına kattılar!
O dayanışmanın gerisinde sevgi ve saygı vardı. Disiplin vardı. Çalışma azmi vardı. En çok, en çok, mesleğe, birbirlerine ve yaşama karşı duydukları saygı vardı.
Mesleklerine, sanatlarına aşk ve tutkuyla ama en çok saygıyla sarılmanın ötesinde, bence onları bunca olağanüstü, bunca enerjik, bunca “genç” tutan, başarılarını her daim sürmesine yol açan şey ise, bugüne dek sayısız öğrenci yetiştirmiş olmalarıydı. “Hoca” olmaları… Hayır, sadece konservatuvar hocalığından söz etmiyorum. Onlar, tiyatrolarını birer “okula” dönüştürdüler.
Dormen Tiyatrosu’ndan ve Kenter Tiyatrosu’ndan yetişenlerle tiyatromuz dallandı, budaklandı, zenginleşti ve gelişti.
Yıldız Kenter ve Haldun Dormen’in önünde saygıyla, sevgiyle eğilirken, bize verdikleri tiyatro ve yaşam dersi için teşekkür ediyorum.
