[Zeynep Oral’ın Cumhuriyet’te yayınlanan köşe yazısının bir kısmını paylaşıyoruz.] Mücap Ofluoğlu’nu uğurlarken
“Acılar sevinçler iç içe… Hayat böyle bir şey işte…Tutkulu bir yürekti Mücap Ofluoğlu: Tiyatroya tutkun, şiire tutkun, mizaha tutkun ama en çok dostluklara, sevgiye tutkun…”
“2007 yılında, Tiyatro Eleştirmenler Birliği’nin “Onur Ödülü”nü ona verirken şunları vurguluyorduk: Unutulmayan rollere adını kazıması… Kurduğu özel tiyatrolarla Türk tiyatrosuna önemli katkılarda bulunması… Sanat yaşamını, sanat dünyasında yaşananları anı kitaplarıyla tiyatro geçmişimizi belgelemesi… Tiyatroya tutkulu yaşamı… Topluma karşı sorumlu sanatçı kimliğiyle, tiyatrodaki başarılı çizgisini sürdürmesi…”
“1965’te Adalet Partisi iktidara gelince, İstanbul Şehir Tiyatrosu’nun başındaki Muhsin Ertuğrul, tiyatrodan ayrılmak zorunda kalmıştı. Ve Mücap Ofluoğlu, Ayla Algan, Beklan Algan, Şirin Devrim yürekten bağlandıkları tiyatrolarından istifa etmişlerdi. Yıllar sonra 2012’de bu kez yaşamın her alanına müdahale eden Başbakan’ın, Şehir Tiyatroları’na dil ve el uzatması üzerine, direniş bayrağını çekenlerin başında geliyordu Mücap Ofluoğlu… İyi ki vardı, iyi ki var!”
