Mimesis Çeviri / Enron oyununun yönetmeni Rupert Goold, yeni tanıtım filmiyle sosyal medya olanaklarından faydalanacağını söylüyor.
Observer. 22 Nisan 2012, Çeviri: Ömer Ongun
İngiliz tiyatrosunun önde gelen yönetmenlerinden biri, başlı başına bir sanat çalışması olan bir tanıtım filmiyle Facebook’taki yeni ve genç izleyicilere ulaşmakta öncü oluyor.
Royal Shakespeare Company’nin veya Ulusal Tiyatro’nun gelecekteki sanat direktörü olarak desteklenen Rupert Goold, birçok önemli mekanda yaklaşık 300, 000 kişiye ulaşan, şirket açgözlülüğünü hicvettiği oyunu Enron ile 2010’da ödül yağmuruna tutulmuştu.
Goold, sosyal medyadan yararlanmak niyetiyle, yakında sahnelenecek yapımını tanıtan bir “mini-film” hazırlayıp Facebook ve diğer sosyal medya sitelerinde geçen hafta yayınladı.
4 dakikalık fragman sosyal medya sitelerinin takipçilerini hedefliyor. Goold, Observer’a “tiyatronun kendilerine göre olmadığını düşünen insanları” hedeflediklerini açıkladı.
Goold’un tiyatro topluluğu olan Headlong’a referansla Falling Headlong adı verilen tanıtım filmi, prömiyerlerle dolu bir sezonun karakterlerine, haleti ruhiyelerine ve hikayelerine yönelik göndermelerin yanı sıra Enron’un yazarı olarak adından söz ettiren Lucy Prebble’nin “klinik aşk hikayesini” de içeriyor.
Bir tiyatro topluluğunun ilk kez bir tanıtım filmine başvurduğu düşünülüyor. Filmin izlenme rakamları oldukça umut verici. Yayınlandıktan sadece iki gün sonra 2,260 kez izlenmişti.
Goold, sosyal medya sitelerinin daha çok gençler tarafından kullanıldığı bilinmesine rağmen, böyle bir çabanın birçok yaştan yeni seyirciye ulaşacağını düşünüyor. Dijital iş analizi kurumu olan comScore tarafından sağlanan verilere göre, İngiltere’deki Facebook kullanıcılarının %48.5’i 35 yaş ve %28’i ise 25 yaş altında.
Öte yandan Batı Yakasındaki sahneleri takip eden izleyicinin sadece %21’i 34 yaş altında, %16’sı ise 24 yaş altında.
Yeni izleyicilere ihtiyaç duyulduğu aşikâr. Londra Tiyatro Topluluğu’nun 2011 rakamları, çoğunlukla müzikallerden sağlanan £528 milyon satış tutarı gösterse de İngiliz Sanat Konseyi’nce [British Art Council] desteklenen 204 topluluk 13.6 milyon biletten 9.7 milyonunu satabildi.
Goold, bu engellerin aşılması gerektiğinin ve £90’u bulan tiyatro biletlerinin ise caydırıcı olduğunun bilincinde.
“Ayrıca, bir yerde bir kalite varsa insanların oraya sadık olacağını ve para ödeyeceklerini düşünüyorum” diyor. “Sorun şu ki birçok kişi tiyatroya gidiyor ve onun berbat olup olmayacağını bilmiyor. Sıkıcı bir oyundan daha kötü bir şey yoktur.”
Turnelerde farklı kapasitelerde birçok mekânda sahne alan Headlong, sahneye çıktığı mekâna çok bağlı oluyor ve kendisi de bu açıdan yeni bir pazarlama yaklaşımına ihtiyaçları olduğuna inanıyor.
“Sosyal medya çağında insanlar, kendilerine bir şeyler anlatılmasını değil bir şeyleri keşfetmeyi istiyor” diyor. “Annem ve babam Ulusal Tiyatro’dan bir broşür alıp rezervasyon yaparlar. Ama pazarlama ve reklamcılıktaki aralıksız değişimle birlikte insanlar daha kuşkucu oldular.”
Bu yılın başında 40 yaşına giren Goold, RSC’nin de yardımcı yönetmeni. King Lear [Kral Lear] oyunundaki Pete Postlethwaite, No Man’s Land‘teki Michael Gambon ve Macbeth’teki Patrick Stewart gibi birçok yıldız onun yapımlarında yer aldı. BBC için Richard II ve Macbeth programlarını hazırladı.
Onun tanıtım filmi Headlong’un provakatif ve inovatif bir kurum olduğu imajını veriyor. Mike Bartlett’in Euripides klasiklerinden “yerli bir tragedya” olan Medea’sı hariç, tanıtım filminde işaret edilen ve yakın zamanda sahnelenecek bütün oyunlar çağdaş masallardan oluşuyor ve Goold’un deyimiyle “seyirciyi iyi hissettiren” dramalardan uzaklaşıyor.
Yeni oyunlardan biri olan Boys, İngiltere’nin umut vadeden yeni yazarlarından Ella Hickson tarafından yazılmış ve mezun olan öğrencileri anlatan “şaşırtıcı” bir oyun. Bazılarıysa Ulusal Tiyatro ve Southampton’lı The Nuffield topluluklarıyla ile ortak yapımlar.
Goold, özellikle sosyal medyanın küresel erişimi açısından heyecanlı. Zira Amerikalılar da tanıtım filmini izliyor, ancak onların ne kadarının İngiltere’ye gelip bilet alacağını zamanla göreceğiz.
• Bu yazı 23 Nisan 2012’de düzeltildi. Orijinali Society of West End Theatre’a referanslıydı. Bu düzeltili halidir.
