Mimesis Çeviri – Genç bir icracı sahne üzerinde boş bir koltuğa oturuyor ve ölçülü bir şiddetle repliklerini söylemeye başlıyor. Az sayıda seyirci var fakat dekor özel bir dekor; yüzyıllardır süregelen tiyatro geleneği içinde demlenmiş bir dekor. Kırmızı ve altın renkleriyle süslenmiş balkonlar, aşağıdaki performanslara tepeden bakan resmedilmiş figürlerin olduğu bir tavana uzanıyor. Söz konusu salon Teatro Valle, Roma’nın en eski tiyatro salonu. Ve bu salon şu anda bizzat kendi -son derece politik- oyununda başrol oynuyor. Son beş aydır tiyatro halk adına işgal edilmiş durumda.
BBC News. Roma, 4 Aralık 2011, Çeviri: Aysel Yıldırım
Roma’nın en eski tiyatrosu, belediyenin tiyatroyu özelleştireceği söylentileri üzerine işgal edildi.
Sürekli Oradalar
Martina isimli 24 yaşında bir kadın oyuncu, idarenin devralındığı günü şöyle anlatıyor: “Buraya geldiğimde, çok ama çok önemli bir şeyin, bir nevi devrimin –kültürel bir devrimin- gerçekleştiğini fark ettim. Bu yüzden buradayım”. Diğer oyuncular ve onların destekçileri gibi, Martina da şu an tiyatroda yaşıyor. Aktivistler o zamandan beri sürekli binada kalıyorlar.
“Umarım bu günlerden daha güzelini göreceğiz…daha iyi bir toplum, daha iyi şehirler ve bugünkünden daha güzel bir İtalya.”Martina- Oyuncu
İşgal, Roma’daki belediyenin tiyatroyu özelleştireceği, hatta tiyatronun bir restorana dönüştürüleceği söylentileri üzerine başladı.
Aktivistlerden biri, Andrea Baranes, tiyatroyu bir kamu malı olarak tarif ederek, “İnsanlar tiyatroya girdiler ve hayır dediler” diyor, “Burası tüm vatandaşlara ait bir mülk ve biz buranın Roma ve İtalyan kültürünün bir mücevheri olarak kalmasını istiyoruz.”
Bay Baranes tiyatronun belediyenin mülkiyetine girmemesi gerektiğini, şehrin insanlarına ait olması gerektiğini belirtiyor: buranın sorumluluğu şehir sakinlerince üstlenilmeli ve nasıl yönetileceğine de şehir sakinleri karar vermeli.
Kendisine belediyenin “halkı” temsil eden bir yapı olarak görülmesi gerektiği, belediyeyi seçerek başa getirdikleri, ona vergilerini ödedikleri ve belediyenin de onlar adına hareket ettiği söylenmiş; o da tiyatroyu işgal edenlerin İtalya’nın kurumlarının kendileri adına konuştuğunu hissetmedikleri ve şehir konseyi gibi yapılardan kuşku duymaları gerektiği cevabını vermiş.
‘Yasa dışı ve yersiz’
Fakat belediye işgalin hem yasa dışı hem de yersiz olduğunu düşünüyor ve binasını geri istiyor. Şehir sözcüsü Dino Gasperini, “Tiyatro şehre, ülkeye ve dünyaya ait, dolayısıyla, yerel yönetimlerin burada bir sezonu şekillendirme şansı olmalı. Şüphesiz tiyatro kamu mülkü olmaya devam edecek” diyor.
Fakat işgal Teatro Valle’nin kaderinden daha fazlasıyla ilgileniyor. Daha geniş bir politik gündemi var.
Aktivistler İtalya’da sanata ayrılan fonların sürekli erozyona uğramasına karşı da bir direniş gösterdiklerini söylüyorlar.
Bay Baranes İtalya’nın şu an katlanmak zorunda bırakıldığı kemer sıkma politikasına alternatif pek çok politikanın olduğunu söylüyor. Örneğin pek çok İtalyan vatandaşının eğitim ya da sağlık harcamalarındansa, savunma harcamalarında kesinti yapıldığını görmek istediklerini belirtiyor.
Tiyatrodaki aktivistler dünya çapındaki işgal hareketlerinden esinlendiler.
Aktivistler Wall Street’te ve dünya çapındaki şehirlerde pek çok mekanda gerçekleştirilen işgallerden esinleniyor. Ve eski tiyatro binasında yoğunlaşan ümit, burada gerçekleşen hareketin daha büyük bir şeyin başlangıcı olacağı yönündeki ümit.
Genç kadın oyuncu Martina bunu şöyle ifade ediyor:
“Umarım bu günlerden daha güzelini göreceğiz. Daha iyi bir toplum… Daha iyi şehirler ve bugünkünden daha güzel bir İtalya. Biliyorum bu hiç de kolay değil, hatta çok zor, ama bu benim ümidim.”
