Mehmet K. Özel
Mersin’e geldiğinde gidemezdim. İstanbul Festivali’ne konuk olduğundaysa yetiştirmem gereken bir mimari proje yarışmasından dolayı imkansızdı; annemleri yollamıştım.
Bu seferse, hamileliğinden dolayı iptal olur mu diye korktum. Değil mi ki Met ve La Scala programlarını iptal etmişti, İstanbul’daki bir konser hayda hayda gözden çıkarılabilirdi, neyse ki olmadı.
Elina Garanca ve eşi Karel Mark Chichon yönetimindeki İstanbul Devlet Opera ve Balesi Orkestrası bizlere dolunaylı bir Temmuz akşamında ağırlıklı olarak Fransız Romantiklerinden oluşan bir program sundular.
Elina Garanca ilk yarıda, çiçek desenli, açık renkli, ipek kıyafetiyle pek hoştu; Berlioz ve Cilea’dan söylediği romantik, ağır, içli aryalar da aynı hoşluktaydılar. Akşama enfes bir başlangıç yapmış olduk.
İkinci yarıda, maalesef rüküş demek zorunda kalacağım (konserin sonundaki Carmen bölümü için düşünülmüş) kırmızı, kat kat, kalın bir kıyafetle geldiği sahnede Gounod’nun “Faust”uyla ve özellikle Saint-Saens’ın “Samson ve Dalila”sından ünlü “Mon Coeur S’ouvre A Ta Voix” adlı aryadaki yorumuyla bizleri adeta büyüledi.
Konserin son bölümü Bizet’ye ve “Carmen”e ayrılmıştı. Önce “L’arlésienne Süiti”nden “Farandole”, ardından bir orkestra parçası – bir arya olmak üzere üçlü bir sette “Carmen”den bölümler dinledik.
Doğrusu, hepsi birbirinden bilindik “Carmen” aryalarının beni konserin önceki kısmı kadar etkilediğini söyleyemeyeceğim. Ama seyirciye coşku da lazımdı; “Habanera” ve “Chanson Bohéme” bu işe yaradı.
Garanca ve Chichon çok da nazlanmadılar; kuzeyli (Litvanyalı) Garanca’nın pek de kıvrakça üstesinden geldiği sıcak ve ateşli İspanyol zarzuelalarından biriyle bis yapıp bize veda ettiler.
Tek keşkem: Chichon’un ister arya olsun ister orkestra parçası bütün yapıtları çok hızlı tempolarda yorumlamış/yönetmiş olmasıydı. Fast food çağının klasik müzik konseriydi. Biraz daha vakit, yavaştan alma, sindirme tercihim olurdu.
Garip bir durum: Avluda Garanca için imza standı hazırlanmıştı ama ortalıkta albümlerini satan yoktu. Afişteki kocaman “Deutsche Grammaphon” logosu hınzır hınzır göz kırpıyordu…
