Mehmet K. Özel
teatro vascello, roma’nın merkezine uzak, tiber’in diğer yakasında bir tepede, nezih bir semtte, bahçe içinde 5-6 katlı apartmanların arasında, bir apartmanın alt katına yerleşmiş bir tiyatro salonu. sezon programında barba, terzopoulos (en yeni işi “godot’yu beklerken” ile) gibi tiyatro sanatının demirbaşlarının işleri olduğu gibi, tiyatronun kendi yapımları, ünlü spoleta iki dünya festivali yapımları, geçen yıl crr’de seyrettiğimiz spellbound’un vivaldiana’sı gibi dans gösterileri ve yeni sirk örnekleri de var.
ben bu akşam teatro vascello’da jan fabre’ın “resurrexit cassandra”sını seyrettim. fabre yunan mitolojisindeki geleceği gördüğü halde kimseyi buna inandıramayan ünlü karakter kasandra’yı yeniden hayata döndürdüğü 55 dakikalık bu yapıtında; çeşitli şekillerde ve boyutlarda kobra yılanı heykellerinden oluşan bir sahnenin içinde, arka planı bütünüyle video projeksiyonla kaplayarak, ingilizce şarkılarla bölünmüş beş bölümde kasandra’yı bir yılanın deri değiştirmesi gibi siyah gelinlikten, sırasıyla kırmızı, mavi ve yeşil gece kıyafetlerine ve son olarak ta beyaz geceliğe soyundurarak beş evreden, beş ruh halinden, beş duygudan geçiriyor. italyan oyuncu sonia bergamasco, fabre’ın bir tiyatro oyunundan çok şiirsel bir yerleştirme gibi tasarladığı yapıtta kassandra’nın durumlarını ölçülü ve sakin bir oyunculukla canlandırıyor.
çoğunlukla beyaz saçlılardan oluşan ve salonu tıklım tıklım olmasa da azımsanmayacak ölçüde dolduran seyirci bergamasco’nun performansına hayran oldu, onu beş kere alkışa çağırdı.
seyirciler oyunu sadece alkışlamakla kalmadı, tiyatronun önündeki otobüs durağında beklerken fark ettiğim kadarıyla çıkışta tiyatronun önündeki kaldırımda uzun süre oyunu tartıştılar, izlenimlerini birbirleriyle paylaştılar. bizde genellikle festival gösterimleri sonrasında yaşadığımız bu ortam roma’da beğenilen her oyun sonrasında yaşanıyor belki de.
