![]( "moliereefendibu")
15 Ocak’ta Tiyatro Boğaziçi, 2009 yılında hayata geçirdiği kolaj çalışması, ‘Moliére Efendi’, bir sosyal sorumluluk projesi olarak Şişli Belediyesi Kültür Merkezi Haldun Dormen Sahnesi’nde sergiledi. İstanbul’un çeşitli ilçelerinde yer alan çocuk ve gençlik merkezlerinde ikamet eden gençlerin yanı sıra, ilköğretim öğrencileri ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulan gençler, yapılan bu etkinlikte izleyici olarak yerlerini aldılar. Gün içerisinde 2 farklı saatte sergilenen oyunun, halka açık olan akşam gösteriminde işitme ve konuşma engelli gençlere de seyirci koltuğunda yer verildi.
Tiyatro Boğaziçi’nin gönüllülük esasına bağlı kalarak sergilediği oyun için gerçekleştirilen organizasyona; Şişli İşitme ve Konuşma Engelliler Derneği, Ayvansaray ÇOGEM, Küçükbakkalköy ÇOGEM, Yeldeğirmeni ÇOGEM, Bahçelievler ÇOGEM, ve İstanbul Adliyesi Denetimli Serbestlik ve Yardım Merkezi çalışanları ile Feriköy İlköğretim Okulu öğretmenleri, duyarlılıkları sayesinde çocukların kültür merkezine ulaşımını sağlayarak katkıda bulundu.
Tiyatro Boğaziçi, Moliére’in baş yapıtlarından kesitler de sunarak yazarın hayatını anlattığı ve dönemin siyasi ve ekonomik koşullarında yaşanan gerçeklikleri de, masalsı bir üslupla ortaya koyarak çocukların anlayabileceği bir dile yakınlaştırdığı tek perdelik bir oyun olan ‘Moliére Efendi’ ile izleyici karşısına çıktı. Yaklaşık 200 çocuk ve genç, yetişkinlerle bir arada, oyunu izledi. Sergileme sırasında farklı yaş grubundan verilen tepkiler oyuncuların farklı yönelimlerine tekabül etmekteydi. Çocukların oyuna ilgisi 1 saat 15 dakika boyunca canlı kaldı. Mizansenlerin müzik eşliğinde canlandırıldığı sahneler, çocukların dağılmak üzere olan dikkatlerini toplamasında etkili oldu. Oyunculuk üslubu olarak stilizasyonun tercih edilmesi ve farklı oyuncuların ‘anlatıcı’ rolünü üstlenmesi yine, çocukların oyunun akışını anlamasında ve bütünü takip etmelerinde kolaylaştırıcı unsur olarak ortaya çıktı. Bir yetişkinin tiyatro oyunu ile kendi arasına koyduğu mesafeyi görece ortadan kaldıran çocuklar oyun sırasında, bilmedikleri terimleri birbirlerine sordular. Aynı oyunu farklı bir gözle izleyen gençler ve yetişkinlerin ise Moliére’in, trajedi oynamak konusunda ısrarını anlamaya çalışması ve zihinlerinde nedenlerini muhakeme etmesi, belki de oyundan sonrası için kendilerinde soru işareti yaratan bir araştırma konusu olacaktı . Sergileme sonrası fuaye alanında yapılan konuşmalar, çocukların ve gençlerin bu alana taleplerini net olarak gösterdi. Bir sonraki oyuna davet edilmek istemeleri ise bunun en somut kanıtıydı.
Tiyatro Boğaziçi, yaşadığı dönemin önemli entellektüellerinden biri olan ve günümüz okul ders kitaplarının bir köşesine birkaç paragrafla hapsedilen Moliére’in, esaretinden kurtulmasını sağladığı bu oyun ile aydınlanma perspektifini gözeterek hareket etme noktasında amacına ulaşmış görünüyor. Bu bağlamda gerek Tiyatro Boğaziçi’nin gerek diğer amatör ve profesyonel tiyatro topluluklarının projelerini, sosyal sorumluluk bilinci ile de takvimlendirmeleri ve bunun için kamuya hitap eden kurum ve kuruluşların imkanlarından yararlanmaları birçok ilişki ağının aynı anda gelişmesine fırsat sunacaktır.
Sultan Kaleli
