[Vecdi Sayar’ın BirGün’de yayımlanan yazısının bir kısmını okurlarımızla paylaşıyoruz.]
Tiyatro dünyamızın ödül mekanizmalarının çokluğu ve değerlendirme sistemleri hâlâ tartışılırken ödüllendirmelerde öne çıkan en başarılı yapıtların ve sanatçıların hakkını da yememek gerekir.
Ülkemiz tiyatro şenlikleri/festivalleri açısından oldukça kısır. İKSV’nin düzenlediği İstanbul Tiyatro Festivali, Devlet Tiyatroları – Sabancı Vakfı işbirliği ile düzenlenen Adana Tiyatro Festivali, Kültür ve Turizm Bakanlığı Devlet Tiyatroları’nın Anadolu’nun çeşitli kentlerinde düzenlediği tematik festivaller (Trabzon’da Karadeniz, Bursa’da Balkan, Konya’da Türkçe tiyatro yapan ülkeler, Ankara’da çocuk tiyatrosu ve Antalya’da tarihi mekânlarda düzenlenen festivaller), Eskişehir Çocuk ve Gençlik Tiyatroları Festivali, İstanbul Kukla Festivali, TAKSAV’ın Ankara ve İzmir’de düzenlediği tiyatro festivalleri, İstanbul Doğaçlama Festivali, İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin Özdemir-Hülya Nutku Tiyatro Festivali ilk akla gelenler. Süreklilik arz eden ve adında uluslararası sözcüğünü taşıyan festivallerimiz bunlarla sınırlı yanılmıyorsam (İzmir’deki Kukla Festivali’ne belediye sahip çıkabilseydi o da bu listede yer alacaktı).
Ne yazık ki Devlet Tiyatrolarının düzenlediği festivaller, İstanbul Tiyatro Festivali, İstanbul Kukla Festivali ve Eskişehir Çocuk ve Gençlik Tiyatroları Festivali dışında ‘uluslararası’ sözcüğünün hakkını veren bir festivalden söz edemiyoruz. Bunun temel nedeni ekonomik koşullarımız elbette, ama biraz da motivasyon ve bilgi eksikliği olabilir mi? Bir zamanlar İstanbul Üniversitesi Talebe Birliği’nin düzenlediği Uluslararası Üniversitelerarası Gençlik Tiyatroları Festivali’ni anımsıyorum. Ne oyunlar izlemiştik o festivalde… Temel sorun para değilmiş demek ki…
Devamı için tıklayınız.
BirGün
