[Orhun Atmış’ın Cumhuriyet‘te yayımlanan haber yazısını okurlarımızla paylaşıyoruz.]
İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV), uzun yıllardır “Kültür Politikaları Çalışmaları” yürütüyor. Geçen yıl ise Avrupa Birliği desteğiyle Ortaklaşa: Kültür, Diyalog ve Destek Programı başlatıldı. Bu program kapsamında İKSV Kültür Politikaları Çalışmaları Bölümü tarafından yaklaşık bir yıllık saha araştırması sonucunda “Türkiye’de Yerel Kültür Ekosistemi” raporu hazırlandı.
Doç. Dr. Ulaş Bayraktar tarafından kaleme alınan rapor, Türkiye’de birbirinden çok farklı aktörleri ve profilleri barındıran kültür ekosisteminin genel bir resmini çizmeyi amaçlıyor. Rapor için bir yıl boyunca ülke genelinde derinlemesine görüşmeler, odak grup toplantıları ve geniş katılımlı anketler yapıldı.
Rapordan öne çıkan bulgular dün Ulaş Bayraktar ve İKSV Kültür Politikaları Çalışmaları Direktörü Özlem Ece’nin katılımıyla Salon İKSV’de paylaşıldı.
KENT KENT GEZİLDİ
Bayraktar’ın dün rapor kapsamında paylaştığı bulguların 12 kente gidilerek 30 şehirden 157 katılımcıyla toplantı yapılarak, 406 çevrimiçi anket, 1245 katılımcıyla da yüz yüze anket uygulaması yürütülerek ortaya çıkarıldığını belirtelim. Çevrimiçi olarak da ulaşılabilen “Türkiye’de Yerel Kültür Ekosistemi” raporunda çarpıcı sonuçlar ortaya konuluyor. Kalınca bir kitap haline getirilen raporu Bayraktar dün teknik detaylardan arındırarak özet geçti.
Raporu okumak için: ortaklasa.iksv.org/
BÜTÇE DAR, LİYAKAT EKSİK, ULAŞIM ZAYIF
Rapordan öne çıkan bulgular şöyle:
Maddi olarak bütçe kaynakları dar… Hatta anket sonucu belediye temsilcilerinin yüzde 61’i, sivil toplum kuruluşlarının (STK) temsilcilerinin ise yüzde 83’ü finansman bulmakta zorlandıklarını belirtiyor.
STK’ler söz hakkı istiyor… Kültür sanat alanında çalışma yapan STK’ler, finansmandan çok yerel kültür politikalarında söz sahibi olmak istiyor.
Karar verici başkanlar ve liyakat eksiği… Belediye yetkilileriyle yapılan anket sonucu kültürel etkinliklerin programlanmasında en etkili aktörün yüzde 91 ile belediye başkanları olduğu ortaya çıkmış. Bununla birlikte belediyelerin kültür birimlerinde yetkili kişilerin liyakatli olmaması ve herkesin kültür sanat alanında iş yapabilirmiş gibi davranılması da büyük problem. Yani uzmanlık ve beceri gözardı ediliyor.
BELEDİYELER MÜDAHALECİ
Seçimden seçime kırılmalar… Belediye seçimleri sonucunda el değiştiren belediyelerde önceden mangal yapılan alanın kültür sanat merkezine dönüşmesi gibi değişimler yaşanabiliyor.
Yerel yönetimler belirleyici olmak istiyor… Belediyeler STK’lerle işbirliği içerisinde yaptığı etkinliklerde ön planda olmak, destek ne kadar sınırlı olursa olsun içeriğin bile belirleyicisi olmak istiyor.
İnsanlar etkinliklere katılamıyor… Ülke genelinde yürütülen anketlere göre kent sakinlerinin yüzde 81’i istediğinden daha az etkinliğe katılıyor. Anketlere göre bunda maddiyat dışında en önemli neden zamansızlık ve ilgisizlik.
ÇEPERLERE ULAŞMAK…
Etkinlikler merkezde kalıyor… Kültür sanata ulaşım zor, belediyeler futbol maçlarında toplu ulaşım saatleriyle oynarken kültür sanatta da bunların olması ve insanların kısa sürede evlerine ulaşabilmesi gerekiyor. Bununla birlikte merkezde büyük kültür merkezleri yerine tüm şehre yayılmış ufak ufak kültür merkezlerinin olması önem taşıyor. Sivil toplumun da kentin çeperlerine ulaşma yollarını araması önemli.
