Yaşam Kaya
Şenay Tanrıvermiş’in kaleme aldığı, Yağmur Yağmur’un proje tasarımını ve konseptini oluşturup yönettiği AB Uyumlu Aile, K! Kültüral Performing Arts’ın yeni projesi olarak sahnelerdeki yerini aldı. Oryantalist akımın izlerinden giderek modernizm olgusunu Türkiye’ nin şartlarına göre masaya yatıran gösteride; Ayşe Lebriz Berkem, Altuğ Görgü, Merve Güran ve Dilara Mücaviroğlu rol alıyor. Korona öncesinde sahnelerde izlediğimiz birçok proje soyut olguların izinde oyunlar boy gösterirken, yeniden yenice bu tarz gösterilere grupların eğiliyor oluşu son derece önemli!
Yönetmen bir evin içinde geçen hikayesini beyaz yakalı bir evin aile yaşantısına göre şekillendirmiş. Anne ile baba arasında başlayan çatışmalı konuşmaların akabinde, evin içinde çatırdayan aile ilişkileri çorap söküğü gibi karşımızda. Modernlik kisvesi altında kültürel yozlaşmayla kıvranan aile bireyleri sahneye çıktıkça, toplumsal kültürel yozluğun sınırlarına kadar ulaştık. Oyunun yazarı Şenay Tanrıvermiş, iki kız ve anne-baba duygusallığını irdelerken ideal aile kavramını çarpıcı noktalarda irdeliyor. Yönetmen Yağmur Yağmur metin üzerinde hem realist bir yaklaşım sergiliyor hem de metnin grotesk yapısına sürekli absürd kavramlar ve beden hareketleri ekliyor. Zaten konuda örtülü biçimde kişinin her şeyi yapabilme özgürlüğüne, cinsiyet ayrımcılığına, kimlik bunalımına, sıkışmışlık hissine sürekli göndermeler mevcut. Mesela boşanmak isteyen modern kadın kendi ailesinden hiçbir destek göremezken, erkek sözde demokrat görünüp evin tek hakimi olmayı sürdürüyor.
AB Uyumlu Aile, batılıy(mış) gibi yaşayarak insanlara sürekli mutlu bir imaj çizen Türk aile sistematiğine kapsamlı biçimde saldırmış. Yağmur Yağmur gösterdiği video görüntülerinde aynı evde soluyan insanların kendilerini birer pislik gibi görmeye başlamasını, yani beynin arkasında herkesin görüntünün dışında şeyler yaşıyor olmasını şahane anlatmış. Erkeğin evdekilerin üzerine pisliyor oluşu ve bunu herkesin olduğu gibi kabullenmesi, absürt görüntülerin eşliğinde gösteriliyor. Oyunda herkesin her şeyi dilediği zaman yapmak istemesine de eleştiriler mevcut. Özgürlük kavramını son derece ironi yapıda masaya yatıran gösteri, oyuncuların güzel performanslarıyla taçlanmış.
Ayşe Lebriz Berkem’in anne karakterinde domuz suratlı annesi ile konuştuğu sahne sarsıcı boyutta. Altuğ Görgü, babanın sistemli saldırılarını ‘ataerkil modern’ görüntüsünü, yerinde devinimlerle oynamış. Görüntünün oyunla bütünleşmesi ve kameraların oyuncuları bölümleyerek bizlere göstermesi yönetmenin zekice düşüncesi. Genç oyuncular Merve Güran ve Dilara Mücaviroğlu ekip ruhunu zirveye taşıyan isimler.
Neredeyse 30 dk kadar süren gösteri hep hayalini kurduğum tiyatro algısını bizlere sundu. Bitmek bilmeyen konuları düşündüğüm zaman bu kadar kısa sürede, tek perdede böylesi muhteşem bir çalışma yapılıyor oluşu K! Kültüral Performing Arts’ ın yarattığı bir devrim diyebiliriz.
