Pandemide her açıdan fevkalede kötü bir sınav verdik, veriyoruz. Elbette salgından en çok etkilenen kesimlerden biri sahne sanatçıları… Bu konuda Kültür Bakanlığı’nın, belediyelerin ve bazı sivil toplum kuruluşlarının bir takım fonlamaları ve yardımları gerçekleşti. Örneğin Kültür Bakanlığı tarafından başlatılan Dijital Tiyatro Kütüphane projesi dönemsel olarak olumlu adımlardı. Ancak yardımlardan devletin vergi alması; vergi ve sigorta borcu olanların yardımlara başvuramaması; özel tiyatro işletmelerine yönelik en azından pandemi sürecinin atlatacak kalıcı çözümler üretilmemesi ne yazık ki yardımları “ulufe dağıtmak” boyutunda bıraktı.
İstanbul Büyük Şehir Belediyesi’nin Kültürel Etkinlikler Müdürlüğü bütçesinden düzenlediği festivaller ise yine pozitif bir adımdı. Bugünlerde yeni bir destek projesi başlatan İBB’nin yardımları da bütün sezon yaşam kalım savaşı veren özel tiyatrolar için hiç şüphesiz çok önemli bir destek. Ancak yaşanan krizin boyutu düşünüldüğünde ne derece kafi gelecek, bu da ayrı bir konu…
Külhanda gül bahçesi yetişmez elbet. Fakat yine de tiyatroculardan pandemiye rağmen önemli çıkışlar gelebiliyor. Dijital tiyatro üretimlerinin yanı sıra “kamusal tiyatro” başlığı altında devlet ve özel tiyatroların ilişkisine yönelik somut, ayakları yere basan bir tartışmanın başlatılması dikkate değer.
Bir süredir “kamusal tiyatro” başlığıyla YouTube kanalından oturumlarını kamu ile paylaşan odak, özel tiyatroların da “en az” kamusal kaynakların %96’sını alan ödenekli tiyatrolar kadar kamusal bir hizmet sunduklarını, bu nedenle “kamusal tiyatro” olma iddiasındaki yapılara devlet tarafından “tüccar” muamelesi yapılmamasını, özel tiyatroların da kamusal kaynaklardan daha fazla yararlanmaları gerektiğini savunuyorlar.
Devlet ve ödenekli olmayan tiyatrolar arasındaki haksız rekabet işte bu kök sorundan büyüyüp dallanıp budaklanıyor. Portal olarak bu tartışmaları tüm tiyatroseverlerin takip etmesini sağlayacağız.
