[Üstün Asutay’ın kızı Ayla Türksoy ve torunu Ege Asutay’ın Evrensel Gazetesi’nde yayınlanan yazısını okuyucularımızla paylaşıyoruz. ]
Kızı Ayla Türksoy ve torunu Ege Asutay, tiyatro ve sinema oyuncusu Üstün Asutay’ı yazdı.
İnsan bir semte ne kadar gönlünü verebilirse o kadar bağlıydı doğup büyüdüğü, hiç ayrılmadığı Bakırköy’üne. Zaten ölümüne kadar bağlanmaların insanıydı. 2007 yılında ani bir şekilde kaybettiği eşi Tülay Asutay’ın da adını dilinden, alyansın parmağından ve fotoğraflarını başucundan hiç eksik etmedi. Halkevi’nde 7 yaşında seyrettiği ve hayran olduğu ustaları onu tiyatroya nasıl bağladıysa, o da bu “sahne tozu”nun hakkını yaşamı boyunca verdi. Zor durumda olan ve kendisinden yardım isteyen her insana amasız, fakatsız elini uzattığı, hemen bağlanıverdiği gibi… Yıllarca yaşattığı Türkbank Çocuk Tiyatrosu ile binlerce çocuğun kalbine girdi, oradan yetiştiğini söyleyen nice sanatçıya destek oldu. Devrimci bir ruh taşıyordu çünkü hep yeni şeyler yapmak, var olanı yaşatmak ve geliştirmek, engellere karşı mücadele etmek, onun mütevazı kişiliğinin çok özel bir parçasıydı. Bir odadan oluşan Bakırköylü Sanatçılar Derneği’nin kocaman, kurumsal bir yapıya dönüşmesindeki emeği unutulamaz, göz ardı edilemez. Yaşarken değer verilmiyor sanatçılara. Bakırköy Belediyesi Sanatçılar Parkı’na, Bakırköylü sanatçıların büstlerini yaptırırken, Üstün Asutay’ın yaşadığı gerekçe gösterilerek (?) büstü konulmamıştı. Şimdi törenle koyarlar herhalde.
Yaşla birlikte ömrüne giren diyabet ve kalp hastalıklarına son yılarda eklenen alzheimer, onu tüm bu bağlılıklarından koparamadı ama ummadığı insanlar ondan erken koptu. Şimdi arkasından güzel ve özlü sözler paylaşan insanlardan çoğu arayıp sormadıkları halde hafıza bahçelerinin, hastalığından dolayı onu uzak tutmaya çalıştıkları mekanlarının tozunu alabilirler. Sanki iki Üstün Asutay varmış da sağlıklısı ve her derde, çağrıya koşanı kıymetliymiş ama, koronadan daha önce adım adım gelişen alzheimer hastası Üstün Asutay aranmasa da sorulmasa da, itilse de olurmuş gibi… Pandemi döneminde yaşlıları koruma bahanesiyle hepsini gözden çıkaran ve evlere hapseden günler, onun için en zor zamanlar oldu. Bakırköy’üne çıkıp, kalan son hatıraları, insanları ile vedalaşamadı. Affetmiştir yine de hepsini…
Artık yok. Hatıralarıyla ve hayatımıza kattıklarıyla avunacağız. Bana ve kardeşlerime erken kaybettiğimiz babamız yerine “baba”, canım Ege’me hiçbir okul gününü kaçırmadan cebinde kestanelerle, çikolatayla beklerken ve kaybına kadar sıcacık tuttuğu yüreğiyle harika bir “dede”, sayısız insana sevgisini zamanını, her şeyini vererek “kanatsız melek” oldu. Onuruyla, sanatıyla, yardımseverliği ve mütevazılığıyla hep yaşayacak, anıları bize yol gösterecek. İyi ki vardı Üstün Asutay.
*Ayla Türksoy (kızı) ve Ege Asutay (torunu)
