Zafer Diper
Arjantinli yönetmen Fernando E.Solanas’ın “Yağma Anıları” (Memoria Del Saqueo, 2004) filmini, sanki yarı yarıya göstermiş olacağım, alıntılayacağım altyazı’larla, 1s 54dk içinden cımbızla ayıklayarak. Çılgınca zor bir iş, ama olsun bence denemeye değer, özellikle çıkarılacak sonuçlar nedeniyle…
Filmin 02 dakika 52 saniyesi: Arjantin, Ekim 2001: Koalisyon hükümeti seçimleri kaybeder…
03.32: Milyonlar alabildiğine yoksul ve işsiz. Büyük sermaya kaçışı…
03.58: 19 Aralık 2001: Sıkıyönetim ilan edilir…
04.54: Hükümetin istifası isteniyor. İnsanlar tencerelerini kapıp, bütün mahallelerden kentin hayati merkezlerine gelmeye başladı. ERKEK: “İnsanlar kimseden emir almadan caddelere çıktılar.” KADIN: “Ben sıkıyönetim ya da IMF kölesi olmak istemiyorum…”
05.58: Polis, tekme sille girişir, önüne geleni coplar, gaz bombaları atar, tazyikli su sıkar, ateş açar…
06.31: Halk: “Zafer için öleceğiz. Bu meydan korkaklara değil, annelere ait!” Polis, atlarını madrelerin üzerlerine sürer…
08.00: Baskı Plaza de Mayo’yu boşaltmaya yetmez…
08.49: Ve halk sokakları terk etmez. Onlar işçiler, evkadınları, çalışanlar, emekliler, öğrenciler, onyıllardır diktatörlüğe ve zulme meydan okuyanların, kemer sıkma politikalarına katlananların ve demokrasi tarafından ihanete uğrayanların mirasçıları…
04.18- 09.25 arası: Halka saldırılar, Gezi benzeri görüntüler…
09.27: Bu kadar zengin bir ülkede nasıl oldu da bu kadar insan açlık çekti? Çünkü ülke, demokrasi altında yeni bir saldırganlık biçimiyle yağmalandı…
10.24: Neredeyse 200 yıldır Arjantin’in dış borcu fakirleşmenin, yozlaşmanın ve en büyük skandalların kaynağı oldu…
10.55: Bu borç finans çevrelerini zenginleştirmek için kullanıldı. Dış borç hep büyük şirketlerle elele, neredeyse tüm hükümetlerin suç ortaklığıyla uyum halinde ilerledi…
14.21: Yabancı bankaların ve çok uluslu şirketlerin ittifakı Arjantin’de iktidara geldi.
19.49: Borç miktarının belirlenmesi borcu verenlere bırakılmıştı. Meclis, Anayasa’ya ve mahkemelerce alınan karara aldırmayıp borçları hiç bir zaman görüşmedi…
24.59: İnsanlar caddelere çıktılar ve tanklara meydan okudular. Pazar istikrarsızlığı ve hiperenflasyon, süpermarketlere akın edilmesine neden oldu. Alfonsin istifa etti. 1989’da devlet başkanı olan Carlos Menem, üretim devrimi ve yüksek maaşlar vaadetti: “Aç ve yoksul boynu bükük çocuklar için, işsiz kardeşlerimiz için, ekmeksiz sofralar için, beni takip etmenizi istiyorum. Ben size ihanet etmeyeceğim!”
28.44: Bir kaç gün sonra söz verdiği reformlardan vazgeçti…
29.50: Cunta liderleri için af çıkarır. Peron ve Evita’nın yücelttiği, popüler anti-emperyalizmi ve tarafsızlığı terkeder. Politikaları Dünya Bankası ve IMF tarafından dikte edilir…
30.21: İhanette bulunan sadece Menem değildir. İçlerinde pek çok siyasi lider, sendika lideri de vardır…
34.11: “Etkisi azalmış bir kamuoyu, tarihsel mirasına ihanet eden ve düşmana boyun eğen bir parti, sanayisizleştirmeyle aşındırılmış, hain dolu bir işçi sınıfı, hukuka bağlılığı sahte olan mahkemeler, hareket alanı daralmış muhalefet partileri…”
36.09: Menem döneminde, Bakanlıklara, devlet girişimlerini, gelir-gidere bakmadan, bu girişimlerin kar mı zarar mı ettiğini kontrol etmeden özelleştirme yetkisi verildi…
39.52: Solanas’ın değneklerle yürürken görüntüleri: “1991 Mayıs’ında Menem’e karşı suç duyurusunda bulunmamdan dolayı, bacaklarıma 6 kurşun yedim…”
40.52: Bir yandan da medya özelleştirmenin nimetlerini(!) anlatıyordu…
42.02: Ulusal bütçe, meclise gelmeden önce, Washington tarafından onaylanmalıydı…
43.48: O zamana kadar, ülke tükettiğinin %95’ini üretiyordu…
44.27: Kredi kurumları ve bankalar yıllık %50 gibi fahiş faizlerle para verdiler, oysa ABD ve Avrupa’da oranlar %7 idi…
44.45: Tüccarların, küçük işletmelerin rekabet gücü kalmıyor, iflasa sürükleniyorlardı. Yüzlerce fabrika ve atölye yok oldu…
49.52: “Hükümetimiz yedi stratejik sektörde, özelleştirme işlemlerini başarıyla tamamladı. Sırada televizyonun, telefon şirketlerinin, karayolu gişe sisteminin, yol ve demiryolu devirlerinin, radyonun ve elbette ki ulusal havayolunun özelleştirilmesi olacak…”
52.13: Özelleştirilmiş 26 unsur, yani toplamın %13’ü, gelirin %60’ını cebe indirdi…
55.58: Özelleştirmeler, büyük şirket topluluklarının lehine planlandı. Bütün seçim kampanyalarını düzenleyenler onlardı, tüm hükümetleri, tüm darbeleri ve tüm ana kamu girişimlerini…
Burada filme ara veriyoruz, 10.080 dakika. Eğer yedi gün içinde bu önemli belgeseli izlerseniz, o zaman haftaya devamını (ikinci bölümü) anlatmaya gerek kalmayacak…
