Cihatçı faşizm her geçen gün yeni mağduriyetler üretiyor. Bir yandan seçim sonuçlarını ve Kürtlerin Rojava’daki kazanımlarını manipüle etme maksadıyla yaratılan savaş halklar arasında yeni yaralar açmaya devam ediyor. Bir yandan da hükümetin fetihçi, kendisinden olmayana faaliyet hakkı tanımayan, yok etmeye dayalı siyaseti de toplumun her kesiminden birilerini hedef tahtasına alarak ilerliyor.
Gündemdeki yeni isim Levent Üzümcü… Belediye yetkililerinin kararıyla kendisinin Şehir Tiyatroları’yla ilişkisine son verildi. Gerekçe L. Üzümcü’nün Gezi’deki tutumu ve hükümetin baskısını eleştiren Sosyalist Enternasyonal’de yaptığı konuşması… Bu çıkışlar L. Üzümcü’nün biraz da medyatik bir görünürlüğe de sahip olmasından dolayı hükümeti rahatsız ediyor olmalıydı. İştisan, Şehir Tiyatroları Genel Sanat Yönetmenliği, Oyuncular Sendikası L. Üzümcü’nün yanında olduklarını ve bu skandalın takipçisi olacağını belirttiler.
Peki, bu tepkiler yeterli mi? Örneğin Oyuncular Sendikası’nın kurucularından Mehmet Ali Alabora’nın başına gelenler bize ne gibi dersler veriyor? Kamuoyu ve kurumlar Oyuncular Sendikası’na ve M.A. Alabora’ya ne kadar destek olabilmişti? Ve Oyuncular Sendikası bu süreçten ne kadar yara alarak çıkmıştı?
Bu sorulara verilecek yanıtlar, Levent Üzümcü için üretilen tepkilerin de gücünü ortaya koyacak.
Şu çok açık değil mi: Bu tür vakalara verilen tepkiler örgütlü ve radikal bir hal almadan pek bir etki yaratmıyor…
