Nedim Buğral
Okullarda bize farklı değerleri hatırlatan bazı özel gün ve haftalar kutlamaları vardır. Örneğin, yaşlılar haftasında son derece yaratıcı bir biçimde yaşlılar evi ziyaret edilir, çeşitli ikramlar verilir! Hayvanları koruma gününde hayvanat bahçesi gezisi ya da hayvan barınağı ziyaretleri hayvan dostlarımıza yönelik vazifelerimizi yerine getirdiğimiz fotoğraf etkinlikler oluşturulur! Dünya su günü, çocuk hakları günü, öğretmenler günü ve daha pek çoğunda da benzer çaba nitelikten çok ‘anı görüntüleyip paylaşma’ değersizleşmesine hizmet eder.
Doğayı sevmek de bu açıdan bakıldığında okulla bir yerlerde fidan ekmekten, okul içi ve dışı konuyu değersizleştiren etkinlikleri yapmaktan fazlasını hak ediyor. İnsanların doğaya çıktığında (bence her şehirli toplu ulaşım imkanı ile bir yere varıp oradan da yürüyerek şehri saran doğaya ulaşabilir) fotoğraf çekmekten daha fazla yapabileceği şey var. Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin de doğada yapabileceği şey var. Doğada oyunu, herkesle oynamak mümkün. Ebeveynler, her yaştan insan, özel eğitim öğrencileri, rehabilitasyon hizmeti alanlar vb. vb. vb.
Oyun hareketi[1], ‘doğayla oyun’ ismi ile aslında biraz da bunu göstermek istedi. Doğayı sevmek, onu müzede izler gibi (tabii ben müzede de izlemeye de karşıyım) izlemek değildir. Dal taşımak, çiçek yaprak, otlar toplamak; bunları yaparken tüm duyularınla doğayla bir arada olmaktır.
Doğayla oyunlarımız bu mantıkla, doğayı fon olarak kullandığımız oyunlar olmak yerine, doğaya tüm duyularımızla değdiğimiz oyunlar oldu. Yanımızda götürdüğümüz kolaylaştırıcı materyaller oynadığımız oyunlara, yarattığımız eserlere ulaşmamız için bize yardımcı oldu.
Ben buradan bir kaçını örnekleyeyim belki size de çağrışım olur.
1) İplerle dallardan dallara örümcek ağları yapmak,
2) Dallar ve kozalaklarla kıvrık bir yol yapıp içinde oynayabileceğimiz oyunlar üretmek,
3) Topladığınız çiçek, yaprak vb. materyalleri kullanarak resim kağıdınıza portre yapmak,
4) Gazete kağıdını kafanız çapında bir taç olacak şekilde kesip yapraklar-çiçekler zımbalamak,
5) Kocaman dallar, yapraklar ya da ağaçların üstünde çeşitli bağlantı araç gereçlerinden yararlanarak heykeller yapmak. (Biz çelenk yapıp doğaya şükranlarımızı sunduk.)
[1] Oyun Hareketi: Bursa’da oyunla meselesi olan eğitmenler, üniversite öğrencileri, ebeveynler ve diğer meslek gruplarından katılımcıların kurduğu sivil bir girişimdir. Grubun temel meselesi çocuk hakları evrensel beyannamesi madde 31, oyuna erişim hakkı ile oyunun pek çok alandaki ideolojisi ile ilgili eylem ve söylem üretmektir.
