[Habertürk’ten Betül Memiş Destar Tiyatro’dan Gor adlı oyunu izledi ve bir yorum haber yazısı hazırladı. Yazının bir bölümünü paylaşıyoruz]
‘Karakter sahibi bir insanın ruhu yaralarla doludur’ demiş (1883-1931) Halil Cibran… Birazdan kelamına düşeceğimiz hikayenin yaratıcısının, ruhu da yaralarla dolu mudur bilinmez ama ortaya çıkan fotoğrafta, ruhunun derinliklerindeki çizikleri, en temizinden sahneye aktardığına şahidim! Ailesi, 30 kusur yıldır Kürt siyasi hareketinin içinde yer almış, dengbejler geleneğinden ve (1903-1951) Sadık Hidayet’in (İran) edebiyatından beslenmiş, kısaca bu topraklardaki savaşın içinde büyümüş Mirza Metin’in yazdığı ve yönettiği Gor (Mezar) bugünkü köşenin mevzusu. Adından da anlaşılacağı üzere, hikayemiz ve kahramanları, yerin altından, hatta bazılarının unutmayı / unutturmayı diledikleri rotadan nidalanıyor.
DESTAR’DAN RAHATSIZ ÖLÜLER ÜZERİNE…
Gor; Kürtçe Tiyatro’ya emeği geçen Destar Tiyatro’nun bugüne kadar ışık tuttuğu, fenerlik ettiği mevzulardan bir tanesi üzerine döşüyor çatısını ve rahatsız ölüler hikayesiyle bu sezona merhabasını veriyor. Gor; ‘öteki dünya dediğimiz şey ne, orada neler konuşulur ya da öteki dünya var mıdır, yok mudur, üzerine kurulu’ bir hikaye diyor Mirza Metin. Hikaye, ‘dünyada ne olduysa, şehvet tutkusu yüzünden oldu’ alt metninden hareketle, beş gencin, arafta kalmasının iç hesaplaşması üzerinden ilerliyor. Hoş, bu yakanın/tarafın canlıları olarak bizler, ne kadar arafta değiliz, o da tartışılır ya, şimdilik bulunduğumuz boyuttan devam!
Destar, (en oyunlarımdan) Disko 5No’lu ile nasıl algı dehlizlerinde en yakıcısından bir işleme tabi tutuyorsa izleklerini, Gor’da da en âlâsından bir paklamaya girişiyor. Paklama diyorum, zira söylemi umut verici. (Umut, sahnede benimsediğim bir jargon değil ama bazen öyle olması gerekir ya, o minvalde!) Bu kadar acı baharı yaşayan yeryüzü insanlarına, arada bir umut suyu içirmek lazım şiarından hararetle, Kürt masalıyla başlıyor Gor.
(Yazının devamına aşağıdaki bağlantıdan ulaşabilirsiniz.)
