Mimesis Çeviri / Evlilikten orduya kadar, Gey hakları hareketinde hızlı bir değişimin yaşandığı bir çağda, gerçek bir gey tiyatrosunun amacı 10 yıl öncesi ile aynı değil. About Face Tiyatrosunun sanat yönetmenliğinde 4. ayını dolduran Andrew Volkoff, bu amacın ne olacağını keşfetmek üzere.
NY Times. 18 Eylül 2013, Çeviri: Elif Karaman
Goodman Tiyatrosu’nda “Immediate Family”de Philip James Brannon ve Patrick Sarb. Oyun, About Face Tiyatrosu tarafından ortakları ile beraber çıkartıldı. “The Pride” oyununun About Face prodüksiyonunda Patrick Andrews (oturan) ve John Francisco. Fotoğraf:Michael Brosilow
Bunu oldukça rekabetçi bir tiyatro piyasasında, “Angels in America”nın –ki Tony Kushner’ın Pulitzer Ödülleri’nde “ulusal temalarda gey fantazisi” ödülünü kazandı – Volkoff’un kendi salonundan ziyade genel bir toplulukta gösterilmesinin çok daha olası olduğu bir piyasada yapıyor.
Şimdiye dek cevabı: bizimle kalın.
“Her zaman birilerinin açılmasının ilk yılı olacak” diyor, burada kuzey tarafındaki Biograph Tiyatrosu’nun lobisinde verdiği son röportajda 45 yaşındaki Bay Volkoff. “Artık açılmaları daha kolay olduğu için eşlerinden boşanan 30larında ya da 40larında erkekler, ya da başka kadınlara aşık oldukçarı için kocalarını terk eden kadınlar her zaman olacak. Hayatlarının farklı noktalarında bu hikayeleri duymaya ihtiyacı olan insanları her zaman göreceksiniz.”
Andrew Volkoff, About Face Tiyatrosu’nun yeni yönetmeni.
Bay Volkoff’un, About Face’in kiraladığı tiyatroya ait lobide söyledikleri ve geçen hafta ilan edilen ilk sezon programı ilerideki zorluklara işaret ediyor –Gençlik tiyatro oyunları, okumaları ve tatil müzikalinin yanı sıra, Hintli bir interseks bireyle ilgili solo gösteri “Brahmani”yi de kapsayan dikkatlice şekillendirilmiş fakat ölçülenmiş bir programı işaret ediyor.
“Gelecekte sanat yapmaya devam edecek kadar sağlıklı kalmamız için –bunu söylemekten nefret etsem de- gerekli bütçemizin olması gerekiyor.” diyor. “Geçen iki sezonun bütçelendirmelerini çok detaylı bir şekilde inceledik ve seyirciyi gerçekten tatmin eden ve maddi olarak bir anlamı olan birşeyler yaptığımızdan emin olmak istedik.” Bunun bir anlamı da oyuncu kadrosunu dar, tiyatro kiralama bedellerini düşük tutmak.
1995’te Kyle Hall ve Eric Rosen tarafından kurulan About Face, gey tiyatrosu dünyasında nispeten yeni bir tiyatro. New York’taki Other Side of Silence ve San Francisco’daki Theatre Rhinoceros gibi, 1969’daki Stonewall ayaklanmasından sonraki yıllarda oluşan oyuncu kadrosu, cinsiyet farklılığını kutladı, toplumsal cinsiyete meydan okudu ve politik birliklerde toplandılar. 1980’lerde AIDS ortaya çıktığında, gey toplulukları tartışmalı oyunlarla öfke ve teselli sundu.
Zaman içinde, homoseksüellik temalı işler Broadway dahil ana akıma kaymaya başladı. Tony ödüllü “Torch Song Triology”si köklerini Manhattan’ın şehir merkezinde gey dostu bir mekan olan La MaMa E.T.C.’den alırken, diğer pek çok gey şovu, gey tiyatrolarından beslenmiyor. “Angels in America”, gey tiyatrosu olmayan iki tiyatroda, San Fransisko’daki Eureka Tiyatrosu ve daha başka gelişme ile Los Angeles’taki Center Theatre Group’un talimatı ile ortaya çıktı.
“Burada olduğumuz ve haklarımızı hak ettiğimiz mesajını açıkça içeren gey oyunlarıydı – işte biz buradan yola çıktık. Buyer & Cellar adlı Barbra Streisand için çalışan gey bir adamı konu eden komedisi New York’ta Barrow Street Theatre’da gösterilen Off Broadway reklamıyla başarı toplayan oyun yazarı Jonathan Tolins. “Bence artık herkes bizim burada olduğumuzu biliyor.”
Yine de Başka türlü hızla yükselemeyen yazarların kariyerlerini ilerletmelerine gey tiyatroları yardımcı olmuştu.
Cristopher Shinn’in “Four” adlı draması About Face tarafından A.B.D.’de 2000 yılında ilk uzun oyununu gösterildi, Londra’da ise iki yıl önce sahnelenmişti. (New York’ta da 2001’de oynandı). Bay Shinn, Gey tiyatrolarını birbirinden ayıranın, , “zor olanı keşfetmeye” yönelik hevesleri olduğunu söylüyor
“Gey insanların ne kadar entegre olsalar da, düzenli kamu tiyatroların programına girecek ana akım cazibeye sahip olmayan kendine özgü farklı gey deneyimleri volabilir.” diye ekliyor.
Fakat diğer oyun yazarları gibi, işinin olabilecek en geniş seyirci kitlesine ulaştığını görmekten memnun. Goodman Tiyatrosu burada onun son oyununu, gey şiddeti temalı “Teddy Ferrara”yı bu yılın ilk zamanlarında gösterime hazırladı. “Pek çok insanın queer deneyimin büyük ana akım tiyatrolarında var olmasına, bu meselelerle ilgilenmesine dair onay verdiğini düşünüyorum.” diyor.
Şu an Missouri’de (bir kamu yararı tiyatrosu) Kansas City Repertory Tiyatrosu sanat yönetmeni Bay Rosen, About Face’in ilk günlerini “büyük ölçüde kendi hakkında kendiyle güvenli bölgede konuşan bir topluluk” olarak hatırlıyor. İlk prodüksiyonlar “geniş bir seyirci kitlesi için değildi” diyor, “fakat mecazen daha da geniş bir dünya içindi.”
O zamandan beri, tiyatro genç yazarların oyunlarının yanı sıra, çokça icra edilen Neil LaBute (“Bash”) ve Richard Greenberg’e ait (“Take Me Out”) eserleri de sahneye taşıdı. About Face’in 2012-13 sezonu, Alexi Kaye Campell’in cinsel kimlik ve ihanet ile ilgili çağ atlayan draması “The Pride”ın uzatılmış versiyonu ile yazın kapandı. (Gösteri 2010’da Off Broadway’de Hugh Dancy ve Ben Whishaw’ın da içinde bulunduğu bir oyuncu kadrosu tarafından oynandı.)
About Face’in finansal sağlığı, ekonomik sıkıntı çeken pek çok tiyatro gibi, gey tiyatrolarının önünde duran zorluklara dair bir fotoğraf sunmuş oluyor. Son beş yıldaki katılım sadece iki ana gösterimin yapıldığı sezonda 5,600’den, geçen sezon oldukça pahalıya kiralanan Goodman’da Paul Oakley Stovall’ın gey draması “Immediate Family”yi göstermek için reklam yapımcıları ile ortaklaştığından 25,000’e kadar dalgalandı.
Topluluğun şu anki bütçesi erken 2000’lerdeki 1.2 milyon dolardan daha az, fakat önceki sene 700,000 dolar yüzde 9 arttı. Geçtiğimiz iki sene boyunca About Face borçlu kalmış iken, Bay Volkoff bu bütçe düşüşünü “donor bazının, kişisel bağışların, vakıf ve büyük yapımcıların ve ortak bağışların daralmasına” bağlıyor.
Vokoff, 5 yıllık kadrosu boyunca kalıcı bir mekan arayışını da içinde barındıran stratejik bir planlama ve yeniden markalaştırma çabası gösteren Bonnie Metzgar’ı da kazandı. Topluluk, bir spor salonunun binaya taşınması ile olusturdugu ilk ve tek mekanından 2002’de çıkartıldığından beri seyyardı. Bay Volkoff 3 yıl içinde “bir yere kök salma”yı umduğunu belirtti.
“Seyircinin size nerede bulabileceğini bilmeye ihtiyacı var” diyor.
Bu heteroseksüel katılımcıları da kapsıyor. San Diego’nun gey Diversionary Tiyatrosu’nun baş yönetmeni John Alexander, 475 abonenin yüzde 45’inin kendini gey olarak tanımlamadığını belirtti. Daha geniş bir seyirci kitlesine ulaşmanın yolu, diyor, “artık sadece bildik beyaz geyin açılması hikayelerini yapmamaktır.”
Ve kararsız kalırsanız… zennelik [ing-camp] satıyor. Diversionary’nin yeni sezonunda “She-Rantulas From Outer Space” ve karşı cins kıyafetleri giyen Christmas gösterisi “Scrooge in Rouge” var.
Bu Bay Volkoff’un çabucak öğrendiği bir ders. Kasım’da, About Face geçen yılın tatil hiti “We Three Lizas”ı tekrar gösterecek.
“Hafif program uygulamak bize, işimizin gücünü görebilen bir seyirciyi etkileme olanağı sağlıyor.” diyor. “Bu daha zorlu bir programa bir geçiş. İkisi de bizim devam etmemizi sağlayan şeyler.”
