[Yazar Aydın Engin’in T24’te yayınlanan köşe yazısının bir bölümünü siz okuyucularımızla paylaşıyoruz…]
Ben de…
Ben de kendime mola verdim.
Ciddi olması gereken siyasal yazılar döktürmektense, “Siyaset bugün bensiz idare etsin” deyip tiyatroya gittim.
Ve siyasetin göbeğine düştüm.
İyi ki düştüm.
Ele avuca sığmaz sanatın ve hınzır bir zeka ve mesleğini çok ciddiye alan sanatçıların buluştuğu bir oyun seyrettim. Bilinçle ve bilerek tiyatroya taşınmış o handiyse kusursuz kaosun (=kargaşanın) içinde ve sonunda oyunun adını bile doğru dürüst öğrenemedim. Galiba Mi Minör.
Ama oyunun adını merak da etmedim. Oyun boyunca beni (seyirciyi) kavrayan o harikulade sanatsal lezzeti “Oyunun adı ne, kim yazmış, kim sahneye koymuş, oyuncular kimlermiş” gibi sorularla gölgelemek istemedim. Önceden tanımasam Mehmet Ali Alabora’yı bile atlayabilirdim.
Mi Minör, Pinima adlı sanal bir ülkede geçen bir siyasal taşlama.
Ama alışılmış tiyatro kalıplarını göze alınması güç bir cesaretle ve ısırgan bir zekayla kırıp atmış bir taşlama.
Seyircilerin koltuklarında oturup, karşılarındaki dikdörtgen çerçeveden ibaret sahnede oynayanları seyrettiği, sonunda beğenirse alkışladığı, beğenmezsa az alkışladığı, hiç beğenmezse yuhaladığı, sonra da seyircinin çıkış kapısına, oyuncuların da soyunma odalarına dağıldığı o geleneksel tiyatrodan söz etmiyorum.
Seyirciyi oyunun içine katmış, kim seyirci, kim oyuncu sorusunu cevapsız bırakmış; “Bunlar yazılı bir metni ezberlemişler de sahneye mi taşıyorlar, yoksa her biri aklına geleni mi söylüyor” dedirtecek kadar doğal oynanan; oyun boyunca enerji fışkıran, günümüzün dijital oyuncak ve olanaklarını bir tiyatro oyununun içinde kaynaştırmış bir sahne gösterisi bu.
* * *
Hayır…
Bir tiyatro eleştirisi okumuyorsunuz. Seyrettiğim oyunu sizler için özetleyecek filan da değilim.
Bal gibi, açıkça ve alenen reklam yapıyorum: Eğer bir yerlerde Mi Minör diye bir tiyatro gösterisi olduğunu duyarsanız, okursanız, işinizi bırakın, randevularınızı iptal edin, iki eliniz kanda olsa soluğu o tiyatroda alın.
Sakın ola ki benim gibi enayilik edip sabit koltuklardan birine kurulmayın. Oyunun oynandığı alanda ayakta duranların arasına katılın. İçinizden gelirse, ki gelir, siz de oyuncu olun, Pinima başkanını yuhalayın, Pinima polisleriyle itişip kakışın, şarkılara katılın, halay çekenlerin arasına karışın…
Ve bir tiyatro zaferine tanık ve ortak olmanın keyfini, sevincini yaşayın.
Kıdemli bir tiyatro seyircisi iseniz oyundan çıkınca “Şu devrimli dünyada bir devrin daha mı sonuna geldik” diye mırıldanacaksınız. Bana güvenin.
Ya bir yerlerde bu oyuna rastlamaz, Mi Minör’ü seyredemezseniz ?
Derdinize yanın, üzülün, hayıflanın…
