[Zeynep Aksoy’un 17 Eylül 2012 tarihinde yayınlanan ve Tiyatro Hal’in “Eksik” isimli oyununu konu alan yazısını okuyucularımızla paylaşıyoruz.]
Eski gazetelerle kaplı duvarlar ve kanepe. Birkaç sandalye. Arkada aksesuvar rafı. Biraz önde yazarın çalışma masası. Yazarın oyununu ‘yazmaya’ başlamasıyla başlar oyun.
Tiyatro Hal’in sahnelediği ‘Eksik’i Özer Arslan yazıp yönetmiş. Gittikçe çoğalan, yeni yerli metinlerden biriyle karşı karşıyayız. ‘Eksik’in özelliği ve de güzelliği kendini deneyen bir metin olması. Karakterler, ikili-üçlü, ayrı dünyaların insanları ve hepsi kendi dünyasını anlatıyor.
Zorlama Yok
İktidardaki Tay ve Buz’un okunmuş kola eşliğindeki muhabbetleri, üst geçitten minibüsle geçen gençle metronun altına yatan gencin öyküleri, eski bir koltuktan kıpırdamayan iki kankanın durumları… Bu dünyalar kesişmiyor, çakışmıyor ve karakterler bize memleket ve memleketin sıradan ya da iktidardaki insanıyla ilgili iyi gözlemlerden can alarak sunuyor kendilerini. Hiçbir zorlama, bir olay örgüsü yaratma ve dünyaları kesiştirme derdi olmayınca da oyun, kendini şakayla karışık ‘Eksik’ hissetmesine rağmen tam tersine samimi ve özgün bir iş olarak varoluyor. Oyununu yazan yazarın varlığı bile, çok dozunda olduğu için yerine oturuyor.
İddiasızca Samimi
Spontan ve iyi oyunculuklar barındıran ‘Eksik’in diyalogları da gerçekçi ve işlediği meseleleri (iktidarın yampiriliği, hiçbir şey yapmamak isteği, sıkıntıdan beyinsizce şeyler yapan genç insanların varolma çabası) gözümüze sokarak değil tatlı tatlı, diyaloglarda gizleyerek, o karakterlerin küçük dünyalarına yedirerek veriyor. İyi yazılıp iyi oynandığı ve yönetildiği ama en önemlisi de iddiasızca samimi ve özgün olduğu için güzel. Alternatif mekânlarda, bağımsız gruplardan izlemeyi arzuladığımız, sağlam bir tiyatro duygusu içeren, güncelle dalgasını geçen, sade, keyifli bir iş.
