Mimesis Çeviri / ‘Kadınlar dansı yeni bir çağa doğru yönlendiriyor.’
Guardian. 19 Ağustos 2012, Çeviri: Ömer Ongun
Değişimin işaretleri … Wah! Wah! Girls. Fotoğraf: Tristram Kenton/Guardian
Sadler’s Wells’teki yeni işlere verilecek 600,000£ destek, dans adına güzel bir haber. Daha da iyisi bu paranın ilk kısmının bir kadın koreografa, Newcastle’da yaşayan Liv Lorent’e gidecek olması. Lorent, şair Carol Ann Duffy ile birlikte Rapunzel’den esinlenen bir bale hazırlıyor.
Bundan sadece üç yıl evvel, Sadler’s Wells, seçkin davetli sanatçılar (“associate artists”) topluluğununun neredeyse tamamının erkeklerden meydana gelmesinden dolayı topa tutuluyordu. Aynı yıl, Dance UK ve Dance Umbrella açık bir oturum düzenledi. Başlığı ise basitti: “Kadınlar nerede?” Bir zamanlar birçok kadın yetenek barındıran bir sanat formunun nasıl olup da Akram Khan, Wayne McGregor ve Christopher Wheeldon gibi erkek koreografların adıyla tanınır hale geldiği üzerine gergin ve sinirli tartışmalar döndü.
Birçok açıklama yapıldı. Kadın dansçılar, mesleği bırakmalarına ya da daha küçük çapta çalışmalarına sebep olarak aileyi gösterdiler. Bazıları da bir erkek egosuna sahip olmanın yardım ettiğini belirtti.
İşler değişmeye başladı. Kısmen, XX kromozomunun içine işlediği yeni işler ortaya çıkmaya başladı; kısmen de programcılar kendi odaklarını keskinleştirdiler. Son aylarda, bir Bollywood müzikali olan Wah! Wah! Girls’ün koreografı Gauri Sharma Tripathi ile, dans ve mimari ilişkisi üzerine Shobana Jeyasingh ile ve Londra’yı kendi topluluğu için bir fırlatma rampası olarak kullanan Elizabeth Streb ile söyleşiler yaptım. Şu anda Rambert için bir eser hazırlayan Margurite Donlon, ve yoğun imgesel koreografisi yakında Sadler’s Wells’te sahne alacak olan Kanadalı Crystal Pite ise Britanya’da daha az biliniyor. Öncü sokak koreografı Kate Prince‘ın muhteşem Some Like It Hip Hop (Bazıları Hip Hop Sever) gösterisi ise bu sonbaharda tekrar seyirci karşısına çıktı.
Her ne kadar New Yorklu sanatçı Jessica Lang’ın işleri Birmingham Kraliyet Balesi tarafından sahnelense de klasik danslarda kadın koreografların temsiliyeti utanç verici biçimde zayıf: Covent Garden’da en son bir kadın koreografın hazırladığı bir işin ana sahnede yer almasından bu yana 13 sene geçti. Ancak Kraliyet Balesi dansçısı ve yetişmekte olan bir koreograf olan Kristen McNally, Kraliyet’in ilgisini çekmiş gibi görünüyor.
Kadınlar en çok geçiş dönemlerinde dansta güçlü oldular- erken modern dans, erken 20.yy balesi, 1960’ların New York’unda ve 1980’lerin Londra’sındaki yeni dans akımları. Belki de 21. yüzyılda daha görünür ve daha uzun dönemli bir başarı umabiliriz.
