Mimesis Çeviri / 1980’lerin sonlarında birçok genç koreograf minimalizmin sıkıntılarına ve dans tiyatrosunun politikliğine dikkat çekiyordu. Fakat Matthew Bourne, kendi nostalji ve pastişinin hayli renkli damarını araştıran aykırı bir şovmen olmuştu bile. Ve iyi bir dikiş tutturduğunu kanıtladı.
Guardian. 23 Mayıs 2012, Çeviri: Gökhan Gökçen
Virtüözite… Matthew Bourne’in Early Adventures gösterisi. Fotoğraf: Ray Tang / Rex Features
Bu harika ve eğlenceli üç aşamalı yeniden canlandırmada (Early Adventures), Bourne’in erken dönem malzemesinin sonraki koreografilerine nasıl bir temel oluşturduğunu görmek dikkat çekicidir: Esrarengiz bir şekilde, Early Adventures [Erken Maceralar] neredeyse tamamen olgunlaşmış bir koreografın eseri olduğunu belli ediyor.
İlk kısım olan Spitfire [Püsküren Volkan], 10 dakika boyunca kolayca izlenebilen esprili bir iş olarak nitelenebilir. Dört erkek iç çamaşırı modeli, 19. yüzyılda en ünlü balerinlerin hünerlerini göstermek için yarıştığı Perrot’un unutulmaz Pas de Quatre’ını sahneliyor. Bourne, klasik balenin dizginleyici virtüözlüğüyle beyaz külotlu bu erkeklerin kendilerini güzelleştirme çabalarını önemsizleştiriyor.
Town and Country [Kasaba ve Ülke] bizi savaş sonrası Britanya’ya ve Noël Coward ile Percy Grainger’ın müzikal dünyalarına götürüyor. İşin her iki yarısı da birbiri ile birkaç dramatik skor çizgisi ile bağlanmış bir dizi kısa hikayeyle kurulmuş. Kasaba bölümüne, iki zarif genç erkek bir otel lobisinde dans etmek için birbirlerini arıyor, ki bu da Bourne’in şimdiye kadar yarattığı en imrenilecek güzellikteki düeti… Sonra daha önceki Brief Encounter’ın [Kısa Karşılaşma] acımasızca komikleştirilmiş kısa bir versiyonundaki garsonlar olarak geri geliyorlar –ancak burada öncekinden farklı olarak şeytani ve eşcinseller – ve beceriksiz, sıradan yasak aşıkların elinden final sahnesini çalıyorlar.
Ülke kısmı, Bourne’in çok beğenilen Ashton gösterisinden referanslarla dolu bir şekilde sportmen aristokratların ve clog dansı [2] yapan köylülerin pastoral bir geçişi. Infernal Galop [3] ise 1930’ların Paris’ine saygı niteliğinde. Bu bölümde çok güzel bir deniz kızının kaftanlı bir estet [4] için solosundan pisuardaki üçlü erkek dansına kadar değişen danslar yapılıyor. İmajlar ve espriler çılgınca geçiyor ve gecenin yapısı biraz tekrara kayıyorsa da, icranın zekası ve Lez Brotherston’ın son derece akıllıca yeniden tasarımı ile takdiri hak ediyor.
(1) dörtlü dans (ç.n.)
(2) clog dans: tahta ayakkabıları vurmalı bir enstrüman gibi kullanarak sesler çıkarılarak yapılan bir geleneksel danstır. İngiltere Wales bölgesi kökenli dansın tap dans gibi sokak danslarını etkilediği düşünülmektedir.(ç.n.)
(3) İlk defa 1858’de sahnelenen Orpheus Yeraltında, operetinin seyirci tarafından en beğenilen ksımı. Can Can dansının yapıldığı kısım. (ç.n.)
(4) Estet: Estetik ve sanata duyarlı kişi.(ç. n.)
