Sanatçılardan Meclise

[Sanat çalışanlarının toplu sözleşme hakkını kullanabilmesi için başlatılan Sanat İş Kolu Platformu hareketinin destek çağrısı ve Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığı’na sunulacak dilekçe metnini aşağıda yayınlıyoruz]

Türkiye’de halen yürürlükte olan sendikal mevzuat ile birlikte bu hafta TBMM Genel Kurulu’na gelmesi beklenen sendikal mevzuata ilişkin yasa tasarısı ısrarla “iş kolu” esasına dayalı bir örgütlenmeyi öngörüyor.

Bu durumda yıllardır toplu sözleşme yapma hakkını kullanamayan sinemadan tiyatroya, müzikten, dansa kadar biz sanat alanında çalışanlar; şimdi TBMM Genel Kurulu’na gelmesi beklenen tasarının yasalaşması halinde de toplu sözleşme yapma hakkımızı yine kullanamayacağız.

Yeni tasarı da, mevcut yasada olduğu gibi sanat alanında 4-a’lı “işçi” statüsünde çalışanların tiyatro, sinema vb. bir kısmını hâlâ “Ticaret, Büro ve Eğitim İşkolu” ile müzik kısmını da hâlâ “Konaklama ve Eğlence Yerleri işkolu” ile birlikte tanımlıyor ve örgütlenmeye zorluyor.

Sorunları ve alanları birbirlerinden çok farklı olan sanatçılarla, diğer çalışanların aynı iş kolunda, aynı sendika da örgütlenmeleri mümkün değildir.

Biz sanatçılar, sanat alanında çalışanlar “Sanat İşkolu”nda örgütlenmeliyiz.

Aslında 12 Eylülden önce durum tam da böyleydi: Sanat alanında çalışanlar kendi işkolunda örgütlenebiliyordu. 12 Eylül öncesi; 31 sıra numaralı “Güzel Sanatlar İşkolu” şeklinde bağımsız bir iş koluyken darbe sonrası yapılan Sendikalar Kanunu’nda aralarında her türlü sınai, tarımsal, kimyasal ve hayvansal maddelerin ve ürünlerin alımı ve satımı işiyle uğraşanların da bulunduğu ilgili-ilgisiz başka iş kollarıyla birleştirildi.

12 Eylül’ün Sendikalar Yasası; Sanat alanının kendine özgü kuralları ve koşulları olduğu gerçeğini göz ardı ederek sanat alanının sayıca daha çok insanın çalıştığı diğer işkollarının arasında “boğulmasına” yol açtı.

Kamu çalışanlarının tabii olduğu sendikalar kanununda “memur” statüsündeki sanat çalışanların örgütlenebileceği işkolu olarak 6 nolu “Kültür-Sanat İşkolu” tanımlanmışken benzer bir uygulama 4-a’lı “işçi” statüsündeki biz sanat çalışanları için de mümkün olmalıdır.

TBMM Sağlık, Aile, Çalışma ve Sosyal İşler Komisyonu’ndan geçen kanun taslağında yer alan konfederasyonlara üye sendikalara % 1 olan bağımsız sendikalara % 3 olan anlamsız ve eşitlik ilkesine aykırı yetki barajlarını düşündüğümüzde sanat alanında çalışanlar toplu sözleşme hakkını taa en başından kaybetmektedirler.

Mevcut durumda sanatçıların bir sendika aracılığıyla toplu sözleşme yapabilmesi için en az 30 bin kişi olması gerekmektedir. Sanat sendikaları bu rakama ulaşsa hatta tüm sanat çalışanlarını örgütleseler bile aynı işkolunda oldukları ve sayıca çalışanın daha çok olduğu diğer ticaret, büro ve eğitim alanındaki sendikaları geçmeleri hiçbir zaman mümkün olamayacaktır. Dolayısıyla sanat alanında çalışanlar hiçbir zaman toplu sözleşme haklarını kullanamayacaklardır.

Bu nedenle 4-a’lı “İşçi” statüsündeki biz sanatçılar, sanat çalışanları olarak; “eğlence ve konaklama işçileriyle” ya da “ticaret, büro ve eğitim çalışanları” ile aynı işkolunda tanımlanmamızdan vazgeçilmesini, bizim örgütlenebileceğimiz, Toplu İş Sözleşmesi hakkını kullanabileceğimiz bağımsız bir “Sanat İşkolu”nun  “Toplu İş İlişkileri Kanunu”nda yer almasını talep ediyoruz.

Sanat İşkolu Platformu

İletişim: 0 536 239 80 11

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞI’NA,

Türkiye’de halen yürürlükte olan sendikal mevzuat ile birlikte şu günlerde meclis genel kuruluna gelmesi beklenen sendikal mevzuata ilişkin yasa tasarısı ısrarla “İŞ KOLU” esasına dayalı bir örgütlenmeyi öngörüyor.

Bu durumda şu anda yürürlükte olan mevzuattan ötürü yıllardır toplu sözleşme yapma hakkını kullanamayan sinemadan tiyatroya, müzikten, dansa kadar biz sanat alanında çalışanlar; şimdi meclis genel kuruluna gelmesi beklenen tasarının yasalaşması halinde de toplu sözleşme yapma hakkımızı kullanamayacağız.

Çünkü yeni tasarı da, önceki yasa gibi sanat alanında 4-A’lı “işçi” statüsünde çalışanların tiyatro, sinema vb. bir kısmını hâlâ “Ticaret, Büro ve Eğitim İşkolu” ve müzik alanında çalışanları “Konaklama ve Eğlence Yerleri İşkolu” ile tanımlıyor ve örgütlenmeye zorluyor.

Sinema, tiyatro, müzik, dans vb. tüm sanat alanları, “Sanat İşkolu” adıyla tek bir alana ait işkolu şeklinde tanımlanmalıdır.

Ve biz sanatçılar, sanat alanında çalışanlar Sanat İş Kolu’nda örgütlenmeliyiz.

Çünkü sanat alanının kendine özgü kuralları ve koşulları vardır.

Bu nedenle 4-A’lı “İşçi” statüsündeki biz sanatçılar, sanat çalışanları olarak; Toplu İş Sözleşmesi hakkını kullanabileceğimiz bağımsız bir “SANAT İŞ KOLU”nun “Toplu İş İlişkileri Kanunu”nda yer almasını talep ediyoruz.