Geçtiğimiz hafta İKSV, Old Vic Tiyatrosundan bir Shakespeare klasiğini İstanbullu seyirciyle buluşturdu.
III. Richard projesi, kıtalar arası, kuşaklar arası ve çağlar arası bir buluşmayı hedefleyen Bridges (Köprüler) projesinin son adımı. Uluslararası bağlamda farklı kıtalardan tiyatrocuları buluşturuyor, bir Shakespeare projesini 21. yüzyıl seyircisine aktarıyor ve yerel bağlamda, turne yapılan her noktada, Richard’s Rampage (Richard’ın Öfkesi) adı altında, genç tiyatrocular başta olmak üzere, sahne yapıtının mutfağını gösteren ve Shakespeare’i yeni kuşaklara tanıtan çeşitli atölye çalışmaları yapılıyor.
III. Richard prodüksiyonunun İstanbul ziyaretinin Türkiyeli tiyatrocular açısından dikkat çekici bir yönü vardı; salt bir sahneme olmasını ötesinde, beraberinde çeşitli atölyeler ve bu vesileyle bir söylem de getirdi: Kendi terimlerimizle ifade edecek olursak, “tiyatroyu tabana yaymak ve klasikleri erişilebilir kılmak”.
Türkiye açısından bu tür iddialar genelde alternatif tiyatro hareketinin gündemindedir ancak popülerleşme sıkıntısı çekilir. Ana akım veya popüler diye adlandırılan tiyatro yapıları ise genelde bu tür çalışmaları destekler ancak gündemlerine almazlar. Oysa yine III. Richard prodüksiyonu ile hedeflendiği gibi ne Shakespeare, ne de bu tarz atölyelerle birlikte turne yapmak “erişilemez” değil. Her tiyatrocunun eğitiminin köşe taşlarını oluşturan ve nerdeyse evrensel bir nitelik taşıyan eğitim çalışmaları meslektaşlarla ve yeni kuşaklarla “paylaşılabilir”.
III. Richard bize bu açıdan iyi bir turne modelinin bir örneğini gösterdi. Bu nedenle III. Richard prodüksiyonunu ve Richard’s Rampage projesine Mimesis’in sütunlarında yer vermek bizim açımızdan önem taşıyordu. Umarız çeşitlilik içeren bu yazılar söz konusu sanatsal olayı takip etme şansını bulamayanların belli bir fikir edinmesine yardımcı olmuştur.
